Aktualności

Ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych wprowadza art. 10, który umożliwia wierzycielowi żądanie od dłużnika zryczałtowanej rekompensaty z tytułu kosztów odzyskiwania należności (np. przygotowanie i wysyłka wezwań do zapłaty) o równowartości 40 EUR od każdej należności nieuregulowanej w terminie. Rekompensaty można dochodzić nawet jeśli faktycznie nie ponieśliśmy żadnych kosztów windykacyjnych, gdyż ustawa nie wymaga konieczności udowodnienia poniesionych kosztów.

Co istotne, rekompensata może być naliczona w przypadku gdy stronami transakcji handlowej są przedsiębiorcy. Uprawnienie do żądania rekompensaty o równowartości 40 EUR przysługuje od każdej pojedynczej transakcji handlowej. Jeżeli jednak strony transakcji handlowej ustaliły w umowie, że świadczenie pieniężne będzie spełniane w częściach, uprawnienie do uzyskania zryczałtowanej rekompensaty przysługuje w stosunku do każdej niezapłaconej części tego świadczenia.

Zgodnie z prawem, rekompensata ta jest opłatą stałą, niezależną od wysokości faktury i należy się już po jednym dniu po przekroczeniu przez kontrahenta terminu płatności. Tym samym już w pierwszym wezwaniu do zapłaty możemy żądać oprócz należności głównej i odsetek także kwoty o równowartości 40 EUR tytułem rekompensaty z tytułu kosztów windykacji. Podkreślić należy, że w przypadku gdy dłużnik odmówi zapłaty kwoty rekompensaty, możliwe będzie jej dochodzenie w sądzie.

Kwotę rekompensaty w wysokości 40 EUR przelicza się na polskie złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. Świadczenie pieniężne uznaje się za wymagalne gdy jest jeden dzień po terminie płatności faktury. Średni kurs euro sprawdzamy na stronie Narodowego Banku Polskiego https://www.nbp.pl/home.aspx?c=/ascx/archa.ascx.

Rekompensaty o równowartości 40 EUR za opóźnienie w zapłacie faktury, możemy domagać się nie tylko od polskiego dłużnika, ale również od dłużnika mającego siedzibę za granicą ze względu na fakt, iż Dyrektywa Unijna z 16 lutego 2011 r. nr 2011/7/UE zobligowała wszystkie państwa członkowskie do wdrożenia przepisów dotyczących zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych do marca 2013r.

W przypadku dalszych pytań i wątpliwości np. w jaki sposób wykazać świadczenie usług gastronomicznych, a nie sprzedaż towarów? zapraszam do kontaktu.